ذکر مصائب ورود سیدالشهدا علیهالسلام به کربلا
بـوی بـهـشت میوزد از کـربـلای تو ای کشتهای که جان دو عالم فـدای تو دیـوانــهوار، آمــدهام تـا بـه قـتــلـگــاه وقـتی به استـغـاثـه شـنـیـدم صدای تو در حیرتم چه شد که نشد آسمان خراب وقـتـی شـنـیـد نــالـۀ واغــربـتــای تـو خورشید و ماه و جنّ و ملک خون گریستند وقـتی مـیان لُـجّـۀ خـون بـود جـای تو رفتی به پاس حـرمت کعـبه به کـربلا شد کـعـبـۀ حـقـیـقـیِ دل، کـربـلای تو اجر هزار عمره و حج در طواف توست ای مـروه و صفا به فـدای صفای تو! با گـفتنِ «رضاً بِقَـضائِک» به قـتلگاه شد متّـحـد رضـای خـدا با رضـای تو تا با نـمـاز خـوف تو گردد قـبول حق شد سجـدهگـاه اهل یقـین خاک پـای تو تو هرچه داشتی به خدا دادی ای حسین! فـردا خـداست -جَلّ جَلالُه- جـزای تو اندر مِـنا ذبـیح یکی بود و زنـده رفت ای صد ذبـیح کـشته شده در منای تو! برخـیز و باز بر سرِ نی آیهای بخوان ای من فـدای آن سـرِ از تن جدای تو! خون خداست خونِ تو و جز خدای نیست ای کـشتۀ خـدا! به خدا، خـونبهای تو ما را خشوع بندگی آموز، چون خداست در مجلس عـزای تو صاحبعزای تو آنجا که حدّ ممکن و واجب بُوَد، تویی ای مـنتـهـای اوج بـشـر، ابـتــدای تـو |